Het uitprinten van de inschrijfpapieren was nog wel te doen....maar de stap naar de huisarts bleek een stuk moeilijker... een lange hobbelige weg volgde de maanden erna.. Zo werd januari al snel februari en daarna volgde ook al gauw maart...de papieren zaten nog altijd in mijn agenda, als een soort reminder, voor dat wat ik maar steeds aan het uitstellen was.

In maart deed ik de zoveelste afvalpoging met het idee dat ik die operatie echt niet nodig had, en ik het echt wel zelf kon. Maar met een winst van 7 kilo minder na 2 moeilijke maanden vlogen de kilo's er als vanzelf weer aan en natuurlijk met een beetje extra rente...

In de zomervakantie had ik zoveel last van mijn heup dat ik wist dat ik de volgende stap echt niet meer mocht uitstellen. En dus belde ik nog op het vakantie adres met de huisarts voor een afspraak.

In mij dagboek lees je hoe dit verder ging... Mijn dagboek